Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

Μαμά, πότε θα 'ρθει;

Στολίσαμε αυτό το σαββατοκύριακο!
 Τρεις φορές. Μια πρώτη "κανονική" και μετά συνεχίσαμε με μια δεύτερη και μια τρίτη γιατί χρειάστηκε να σηκώσουμε το δέντρο μια φορά που το έριξαν τα παιδιά κάτω και να μαζέψουμε τις μπάλες από το σαλόνι, προσπαθώντας να πείσουμε το μικρό μας γιο ότι δεν είναι μπάλες για παιχνίδι.
Περιττό να πω πως, κάτι στολίδια σοκολατένια που θεώρησα όμορφη ιδέα φέτος, δεν υπάρχουν πια γιατί τα έχουν ήδη φάει. Λίγα έφαγαν τα παιδιά και λίγα ο καναπές.

Ήταν πολύ όμορφα και οικογενειακά, όπως συμβαίνει μάλλον με τις περισσότερες οικογένειες, αλλά η καταστροφή δεν μας έλειπε. Εμείς οι μαμάδες, λίγο πιο ρομαντικές και ονειροπόλες από τους υπόλοιπους, φανταζόμαστε τη σκηνή πολύ καλύτερη από ότι πραγματικά είναι. Δεν θέλω να σας το χαλάσω, αλλά εγώ φέτος κατάλαβα πως, όσο τα μωρά είναι μικρά, εμείς οι μεγάλοι μάλλον χαιρόμαστε περισσότερο και τα παιδιά χαίρονται με τον γενικότερο χαμό που επικρατεί στο σπίτι κατά τη διάρκεια του στολισμού.

Από τη στιγμή που ανάψαμε τα λαμπάκια στο δέντρο και στη βεράντα, τα δικά μας παιδιά περιμένουν τον Άγιο Βασίλη. Με ρώτησαν τόσες πολλές φορές για το αν έχει φτάσει και αν έχει ακόμη πολύ δρόμο. Κάποια στιγμή ο μεγάλος μου γιος βγήκε έξω και έψαχνε μήπως τον δει. Δεν μπορούσε να ησυχάσει, πόσο μάλλον να κοιμηθεί το βράδυ. ''Μαμά ήρθε ή ακόμα;"
Η αγωνία ήτανε πολύ μεγάλη, τόση που κάποια στιγμή σκέφτηκε ότι δεν έχουμε τζάκι και άρα ούτε καμινάδα. Καταλαβαίνετε τι τρόμο βίωσε το παιδί μέχρι να μάθει από τον πατέρα του ότι σε εμάς θα μπει από την πόρτα. Και ο Ρούντολφ; Πού θα περιμένει ο Ρούντολφ; Έξω στην αυλή θα περιμένει και να του πάμε λίγο νερό γιατί θα είναι πολύ κουρασμένος.
Έχει γίνει το αστείο μας δυο μέρες τώρα και όπως το βλέπω θα γελάμε με αυτό το   " Μαμά πότε θα έρθει" μέχρι να έρθει εντέλει και να ησυχάσουμε.




Φτιάξαμε και το χριστουγεννιάτικό μας σπιτάκι από μπισκότα. Είναι κάτι που τους χαροποιεί και το χαίρονται αφάνταστα. Φέτος ήταν η δεύτερη μας χρόνια στη χριστουγεννιάτικη αρχιτεκτονική και λέω μάλλον να το καθιερώσουμε. Αν βρείτε χρόνο προσπαθήστε το και θα το ευχαριστηθείτε όλοι και ειδικά τα παιδιά. Είναι και μια υπέροχη ιδέα για δωράκι, φέτος που, τα άλλου τύπου δώρα θα περιοριστούν κατά πολύ.
 

 

Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

Εσύ είσαι το λιμάνι τους;

Διάβασα κάπου πριν χρόνια σε μια επιγραφή "Μακάριο το σπίτι που η μάνα ξέρει την αποστολή της

και αγωνίζεται να την πραγματοποιήσει".

 Μου έκανε τότε εντύπωση και κατά διαστήματα το φέρνω στο μυαλό μου.
Βασανίζομαι, αλήθεια, και αναρωτιέμαι αν αγωνίζομαι μόνο στην κατεύθυνση της δικής μου αποστολής ή παρεκκλίνω διακριτικά στο όνομα της γυναικείας μου υπόστασης. Καθημερινά ο ρόλος της μαμάς έρχεται σε σύγκρουση με το ρόλο της γυναίκας και θέλει μάλλον μαεστρία να παντρέψεις τα δύο.
Όλο κάτι σου ξεφεύγει και όλο αναρωτιέσαι, όλο βασανίζεσαι αν κάτι κάνεις λάθος και ίσως έπρεπε να προσπαθείς λίγο περισσότερο.

Τα βράδια που κουρασμένη δεν αντέχεις να διαβάσεις άλλο ένα παραμύθι και προτιμάς να κάνεις ένα μπάνιο σαν άνθρωπος, σε βασανίζει η επιλογή σου αρκετή ώρα μετά. Όταν μερικές φορές φωνάζουν "έλα μαμά να παίξουμε" και η απάντησή σου περιλαμβάνει λέξεις που έχουν να κάνουν με ρούχα, πλυντήριο και φαγητό.

Τι πρέπει να κάνεις αλήθεια; Διλήμματα, συνέχεια διλήμματα και ενοχές.
Όταν υποσχέθηκες να βγείτε μια βόλτα, αλλά εντωμεταξύ κάτι προέκυψε ή απλά βαρέθηκες. Πόσο κοντά στην αποστολή σου είσαι όταν γυρνάς στο σπίτι από τη δουλειά αργά το απόγευμα και τα παιδιά σου έχουν ήδη φάει και διαβάσει; Δεν έχεις το ίδιο δίλημμα κάθε Σάββατο πρωί αν θα βγείτε στη παιδική χαρά ή αν θα κάτσεις να τελειώσεις με τα πλυντήρια και το σιδέρωμα;

Ποιος θα τα κάνει και αυτά θα μου πεις. Δεν ξέρω, απαντήσεις δεν έχω. Μόνο διλήμματα και ερωτηματικά. Στο μυαλό μου μόνο ερωτηματικά.
Τι τα θέλω τα μαθήματα φωτογραφίας, το πιλάτες ή το αερόμπικ; Άραγε είναι σημαντικότερο το δικό μου καινούριο ζευγάρι μπότες,από ένα ακόμη ζευγάρι παπούτσια για το μωρό; Να βγω για ένα καφέ και να το αφήσω στη γιαγιά; Να τους βάλουμε λίγο παιδικό να δουν να ησυχάσει λίγο το κεφάλι μας; Να τα πάμε μαζί στο διήμερο που κανονίσαμε ή να φύγουμε μόνοι για να ξεσκάσουμε λίγο;
Από τι να ξεσκάσουμε,από τα παιδιά μας;

Τα λεφτά της αισθητικού κάθε μήνα, μήπως να τα κρατήσω καλύτερα για κάτι άλλο; Τι τις ήθελα τις καινούριες κουρτίνες; Δεν έπρεπε να θυμώσω τόσο πολύ πριν. Μήπως είμαι υπερβολική;
Εντέλει, πόσο ενδιαφέρει τα παιδιά μου η κούρασή μου, το άγχος ή τα νεύρα μου;
Πώς θα γίνω το λιμάνι για τα παιδιά και τον άντρα μου;Λιμάνι καθημερινό, ακούραστο, γεμάτο αγάπη και υπομονή.

Καμιά φορά δεν αντέχουμε να φτιάξουμε ακόμα ένα παζλ ή να παίξουμε μονομαχία. Πόσο έντιμο είναι να λέμε "σε λίγο", ενώ ξέρουμε ότι μάλλον η απάντηση είναι "όχι σήμερα μωρό μου";
Πώς μπορούμε να βάλουμε στην άκρη όλα μας τα θέλω; Όλα ανεξαιρέτως. Και τις καριέρες και τα πανεπιστήμια και τα γυμναστήρια ή αν δεν τα βάλουμε στην άκρη να μην νιώθουμε ενοχές για αυτά;

Να τα βάλουμε στην άκρη όχι βασανιστικά και με το ζόρι, αλλά γιατί πραγματικά θέλουμε να είμαστε εκεί ολοκληρωτικά. Πού βρίσκεται ή χρυσή τομή και άραγε είναι δυνατή μια υγιής ισορροπία; Πώς και πού νιώθουμε πλήρεις και ήρεμες, γεμάτες χαρά; Την αποστολή μας την παλεύουμε καθόλου ή όπως έρθουν τα πράγματα;

Έχουμε πολύ σημαντικό έργο και εύχομαι πραγματικά για την καθεμιά μας να το καταλάβουμε όσο ακόμα προλαβαίνουμε, πριν ξυπνήσουμε μια μέρα και τα παιδιά μας είναι πια ενήλικες.
Πώς θα δοθούμε ολοκληρωτικά αφήνοντας το "εγώ" στο πλάι;
 Πώς θα γίνουμε το λιμάνι τους;
Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω. Ακόμα το παλεύω...

Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

Κέικ ενός λεπτού!

Η λέξη που περιγράφει καλύτερα το πώς ένιωσα, όταν αρχικά αντίκρισα το εν λόγω κέικ και εντέλει

το δοκίμασα, είναι, νομίζω, η λέξη ενθουσιασμός. Όταν δε έμαθα ότι ψήνεται σε 1 λεπτό στο φούρνο μικροκυμάτων, τότε είναι που μου φαινόταν απίστευτο.

Σερβιρισμένο ατομικά σε κούπες του καφέ, ήταν τόσο αφράτο, ζουμερό και σοκολατένιο που έλιωνε στο στόμα σου.
 Δεν ήθελα να τελειώσει!
 Άσε που ο συνδυασμός του με τον απογευματινό καφέ ήταν ονειρεμένος.

Χτες επισκεφτήκαμε απροειδοποίητα την ξαδέλφη τη Βάσω που ζει με την οικογένειά της στη Θεσσαλονίκη. Καθημερινή απόγευμα, με παιδί που πάει στην Α' δημοτικού και μια μικρή που σε πουλάει και σ' αγοράζει, ανάμεσα σε διαδρομές για ζωγραφική και αγγλικά, είχε να φιλέψει και εμάς.
Μέσα στον πανικό των παιδιών που έτρεχαν παντού μέσα στο σπίτι, τα φιλιά και τις αγκαλιές για καλώς σας βρήκαμε, η Βάσω έμπειρη, υποψιασμένη και μάλλον παθούσα με ανάλογες επισκέψεις, έφτιαχνε θαύματα στο φούρνο μικροκυμάτων. Εννοείται ότι ζήτησα τη συνταγή.
Δοκιμάστε την και θα με θυμηθείτε. Αφήστε που τα παιδιά θα σας το ζητήσουν πάλι πολύ σύντομα.




 Κέικ ενός λεπτού.
Σε μια μεγάλη κούπα του καφέ βάζετε:

4 κοφτές κ.σ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις

4 κοφτές κ.σ. ζάχαρη

2 κοφτές κ.σ. κακάο

1/2 κ.γ. (2 γρ) μπέικιν πάουντερ

1 αβγό

3 κ.σ. γάλα

3 κ.σ. βούτυρο (λιωμένο στα μικροκύματα)





Για το γλάσο 
 Σοκολάτα από περίπτερο

2 κ.σ. γάλα


ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Βάζουμε όλα τα ξηρά υλικά στην κούπα και προσθέτουμε το αυγό και τα υγρά. Ανακατεύουμε με κουτάλι μέχρι να γίνει ένα αρκετά ρευστό μείγμα (λίγο πιο ρευστό από το μέλι δηλαδή). Χωρίζουμε το μείγμα σε 2 κούπες του καφέ, τις βάζουμε αντικριστά στις άκρες του δίσκου που γυρίζει στο φούρνο μικροκυμάτων και ψήνουμε για 1 λεπτό στα 800w. Θα πρέπει να βγει φουσκωμένο και ψημένο μεν, αλλά ακόμα ελαφρώς υγρό γύρω γύρω.
 
Και αν θέλουμε και γλάσο σοκολάτας βάζουμε σε μια κούπα του καφέ 50 γρ σοκολάτα (από το περίπτερο πχ ή σοκολατάκια) με 2 κουταλιές σούπας γάλα για 1 λεπτό στα 800w. Το απλώνουμε πάνω από τα κέικ και το σερβίρουμε όπως είναι στην κούπα.



Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Θηλασμός

Σήμερα είναι η τελευταία μέρα της παγκόσμιας εβδομάδας μητρικού θηλασμού(1-7 Νοεμβρίου). Ειδική δεν είμαι και δεν θέλω να καθίσω να σας απαριθμήσω για ακόμη μια φορά, τα θετικά του θηλασμού για σας, για το παιδί σας, για το πορτοφόλι σας και για την κοινωνία ολόκληρη.  Είμαι σίγουρη ότι τα ξέρετε, τα έχετε διαβάσει, κάποιες τα έχετε ζήσει και κάποιες τα έχετε σνομπάρει.

Αυτό που θέλω λίγο να συζητήσουμε είναι αυτό που λένε και οι Άγγλοι φίλοι μας το
"know how". Θηλάζω ακόμη το τρίτο μας παιδί που είναι 8 μηνών και έχω θηλάσει και τα δύο προηγούμενα για περίπου 9 μήνες το καθένα. Σας είπα ειδική δεν είμαι. Αυτό που θέλω λίγο να καταγράψω είναι τους τρόπους που εγώ ανακάλυψα όλο αυτό το διάστημα, ώστε να θηλάζω τα παιδιά μου χωρίς να νιώθω φυλακισμένη, αποκομμένη από το κόσμο και άλλα τέτοια χαζά που ακούω κατά καιρούς.
  • Καταρχήν, ας θεωρήσουμε δεδομένο πως ΟΛΕΣ οι μανούλες του κόσμου, έχουν γάλα μετά τον τοκετό για να θηλάσουν τα παιδιά τους. Φτάνει πια μ' αυτό το "το γάλα μου δεν φτάνει και έδωσα συμπλήρωμα". Κάντο να φτάνει. Βάζε το μωρό στο στήθος όποτε κλαίει, ειδικά τις πρώτες μέρες, και θα δεις που και θα ηρεμήσει αρχικά, και το γάλα σου μέρα με τη μέρα θα αυξάνεται.
  • Πάρτο απόφαση πως, αν είναι το πρώτο σου μωρό ή η πρώτη φορά που προσπαθείς να θηλάσεις, θα δυσκολευτείς στην αρχή και ναι, το πιθανότερο είναι να τραυματιστούν λίγο οι θηλές σου και να πονάς κάθε φορά που το μωρό θα τρώει. Δεν πειράζει! Κάνε ένα κουράγιο μια-δυο βδομάδες και θα μπουν όλα στη σειρά. Σε λίγο καιρό όλα θα σου φαίνονται παιχνιδάκι και θα θηλάζεις σαν να ήξερες πάντα πώς.
  • Δεν χρειάζεται να αλλάξεις τίποτα από τη ζωή σου και την καθημερινότητά σου. Μπορείς να βγεις για βόλτα ή για φαγητό ή για οτιδήποτε θες. Αν το μωρό σου πεινάσει απλά θα το ταΐσεις. Είσαι στο εμπορικό για ψώνια ή βγήκες για καφέ; Ρίξε μια πανούλα στον ώμο σου και τάισε το μωρό σου. Κανείς δεν θα σε πάρει χαμπάρι και δεν θα προκαλέσεις τα βλέμματα. Αλλά και να γυρίσει ο άξεστος κύριος να σε κοιτάξει, τι σε νοιάζει αλήθεια;
  • Μάθε τον πρώτο καιρό να κουβαλάς μαζί σου ένα δεύτερο μπλουζάκι. Μπορεί να το χρειαστείς κάποια στιγμή.
  • Γύρισες στη δουλειά και ο απογαλακτισμός σου φαίνεται η μόνη λύση; Γιατί; Υπάρχουν πια τα μέσα να συνεχίσεις να θηλάζεις για όσο θες, άσχετα αν γύρισες στη δουλειά . Μην φοβάσαι και κάντο για το παιδί σου. Θα κουραστείς λίγο είναι αλήθεια, αλλά αξίζει το κόπο και σίγουρα δεν θα το μετανιώσεις. Κάνε ένα μικρό προγραμματισμό και πάρε ένα μικρό ηλεκτρικό θήλαστρο. Μάζεψε λίγο γάλα και βάλτο στην κατάψυξη σε μπουκάλια. Θα σου γίνει συνήθεια από κάποια στιγμή και μετά.
  • Μάθε πώς γίνεται ο θηλασμός από την ξαπλωτή θέση μαμάς και μωρού. Με έχει σώσει άπειρες φορές. Τις μέρες που δεν αντέχεις άλλο ή νιώθεις εξαντλημένη και τις μέρες που το μωρό δεν ησυχάζει και δεν κοιμάται καθόλου, η θέση αυτή για θηλασμό θα είναι ανακούφιση. 
  • Ξέρεις πόσο σημαντικό είναι να φεύγετε από το σπίτι και αν μην έχεις έγνοια για μπουκάλια, ζεστό νερό, θερμός, σκόνες και όλα τα συναφή; Είναι μεγάλο το όφελος και η αίσθηση ευελιξίας όταν έχεις μωρό είναι πολύ σημαντική.
  • Η υποστήριξη του περιβάλλοντός σας και ιδιαίτερα του συζύγου είναι αναγκαία. Απαγόρευσε από την αρχή τα σχόλια του τύπου "Σταματά πια με το θηλασμό έχεις χαλάσει όλα σου τα δόντια". "Αν συνεχίσεις κι άλλο θα πάθεις οστεοπόρωση". Λέτε ο Θεός να τα έχει φτιάξει έτσι;

Ακούστε κι αυτό. Το ξέρετε ότι ο θηλασμός δύναται να αυξήσει το δείκτη IQ του μωρού σας μέχρι και 7,5 μονάδες; 



Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013

Για Θεό.

Σήμερα ας μιλήσουμε για Θεό.
Σήμερα, για μια μέρα, ας αφήσουμε στην άκρη τα παιχνίδια των μωρών, τις ατάκες τους και τους δέκα τρόπους για να αφιερώσουμε χρόνο στα παιδιά μας, και ας μιλήσουμε για Θεό.
 Άβολο ε;
Ναι και εμένα αυτή η κουβέντα με κάνει να νιώθω άβολα. 
Τον παρακαλάμε για τα παιδιά, τον άντρα, τη δουλειά μας, για ακόμα ένα μωρό που θέλουμε να μας στείλει, για τα λεφτά, που όπως φαίνεται δεν μας αρκούν, για την υγεία των γονιών μας, για τη γέννα να πάνε όλα καλά, για τις εξετάσεις των παιδιών μας, για τα πάντα, και επιμένουμε, περιέργως, να μη μιλάμε γι' Αυτόν. Σαν να είναι ένα θέμα ταμπού και η φίλη μας, μάλλον, προτιμάει να μας πει για το νέο χρώμα στα μαλλιά της.
Ας αφήσουμε στην άκρη, έτσι για αλλαγή, όλα τα "σημαντικά" για μια μέρα και ας μιλήσουμε για Θεό. Ας διαβάσουμε για Θεό, ας ακούσουμε ένα θείο λόγο, ας βάλουμε το πρωί να ακούσουμε λίγο το ραδιόφωνο της Εκκλησίας ή ας βάλουμε στο youtube έναν αγιορείτη γέροντα να μας αναπαύσει.
Ας μάθουμε στα παιδιά μας να ενώνουν τα χεράκια τους το βράδυ μπροστά στην Παναγία και να ευχαριστήσουν για όσα τους δίνονται. Ας τους διαβάσουμε βίους Αγίων και αντί να διαβάσουμε την κοκκινοσκουφίτσα για ακόμα μια φορά, ας ανοίξουμε την εικονογραφημένη Βίβλο.
Ας γίνουμε ουσιαστικοί, έτσι για αλλαγή.
Την Κυριακή ας μάθουμε να την αφιερώνουμε στον εκκλησιασμό των παιδιών μας και αν μας δίνεται η ευκαιρία, ας τα στείλουμε στο κατηχητικό. Θα πλημμυρίσει η καρδιά τους. Ξέρετε τι όμορφα χριστιανικά τραγούδια υπάρχουν; Έλεος πια μ' αυτά τα ''Ζουζούνια''!
Το μεσημέρι στο οικογενειακό τραπέζι, όσοι ακόμα τρώμε όλοι μαζί, ας πούμε μια μικρή προσευχούλα πριν το φαγητό. Ξέρετε πόσο ενώνει την οικογένεια κάτι τόσο απλό;
Ας αλλάξουμε συνήθειες και ας βάλουμε το Θεό στη μέρα μας μέσα και ειδικότερα στη μέρα των παιδιών μας. Όχι εθιμοτυπικά αλλά ουσιαστικά και καθημερινά.
Ψαχτείτε λίγο. Βρείτε παιδικά χριστιανικά βιβλία, παιδικά χριστιανικά τραγούδια, μάθετε προσευχούλες, μιλήστε για τη ζωή του Χριστού σαν παιδί, μιλήστε για θαύματα που έγιναν στις μέρες μας,για τον φύλακα άγγελό τους.
Ας Τον βάλουμε στη ζωή μας. Τι έχουμε να χάσουμε;
Χρειάζεται χρόνος και προσπάθεια πολλή, αλλά τι έχουμε να φοβηθούμε; Οι μανούλες όλες, είμαστε φτιαγμένες για τα δύσκολα. Τουλάχιστο αυτός θα είναι ένας αγώνας για να μάθουν τα παιδιά μας να αγαπάνε πραγματικά, να συμπονούν, να συγχωρούν, να μοιράζονται, να είναι χαρούμενα και ευτυχισμένα με τα σημαντικά μόνο.
Καλή μας δύναμη!